Ποίηση για την πόλεμο, Β' Γυμνασίου, Γιατί, Μαγκλής

Όπου ο πολεμος βρεθεί,
ένα παιδί τη ζωή θα στερηθεί
όπου αίμα θα χυθεί
μια τελεία θα βαλθεί.
Ιωσηφίδου Κατερίνα.


Πόλεμος δεν είναι μόνο, όπως θαρρείς
εσύ, να λες ναι ναι, στα μέτωπα με βολές
πολυβόλου. Της φαμίλιας, του σπιτικού,
η επίθεση, γα μας μικρότερη απειλή δεν είναι
διόλου.


Με τα όπλα και με τ' άρματα πολεμώντας,
χύνουμε και ποτίζουμε
με αίμα το
γλυκό βουνό
Κίκης Δημήτρης

Ερείπια αφήνει στο πέρασμά του. Θάνατο
Φρίκη και πόνο. Πόλεις ερημώνονται.
Ζωές αναζητούνται
Χρήστος Καψάλης

Ο στρατιώτης
Τί κι αν ξημέρωσε;
Τί κι αν ο ήλιος φώτισε τη μέρα;
Εκείνος δε βλέπει τίποτε
Σκοτάδι παντού....
Το σώμα του βαρύ
η σκέψη του άχρωμη
και μόνο ένα ερώτημα του
τρυπά το νου
"Θα ξημερώσει άραγε ποτέ΄"
Μαριλένα Καπετάνου

Ήρθες και πάλι σκληρέ και άκαρδε
πληγές ν΄ανοίξεις
όνειρα να σβήσεις
ζωές από ανθρώπους να αστερήσεις

Στο πέρασμά σου όλα λυγίζουν
σπάνε χαλάνε
Μα εσύ δε σταματάς
συνεχίζεις, συνεχίζεις
Σταμάτα λοιπόν
Φτάνει! Αρκετά!
Κατσάλη Μαρία

Ο πόλεμος είναι μεγάλος
και η ζωή μικρή.
Κι ο Θάνατος πικρός
Κωνσταντίνος Καραγιάννης

Πόλεμος αρχίζει
πόλεμος τελειώνει
αφήνει πίσω του καρδιές
 και τις αποτελειώνει
Αυλογιάρης Θοδωρής

Ο πόλεμος είναι σαν
ένα πουλί
που η μάνα του το παρατάει
μόνο του στην απελπισία

Ο πόλεμος είναι σαν ένα νερό
βρώμικο
και αλμυρό
Αμανατίδης Μακάριος

Πόνος δυστυχία κλάμα,
πόλεμος μεγάλο δράμα.
Τρέχει ο κόσμος να κρυφτεί
απ την ίδια τη ζωή
Γιώργος Γούλας

Οι άνθρωποι σε δφοβούνται
Η φύση σε απεχθάνεται
Γιατί να υπάρχεις;
Καραπέτρος Παρασκευάς

Όταν κάποιος στον πόλεμο σκοτώνει
είναι σαν τη ζωή του να τελειώνει
Αναγνώστου Παναγιώτης

Ο πόλεμος τον χώρισε
κι αυτή ήταν η αιτία
που η ζωή εχάθηκε
με τέτοια δυστυχία

Τα μάτια της δακρύσανε
κάηκε η ψυχή τους
που φύγανε από κοντά
οι ανθρώποι οι δικοί της
Κάτσιου Αναστασία

Στου πολέμου τις κραυγές
για προσκύνημα ψυχές
κλαιν μανάδες ορφανές
ελπίζοντας ξανά στο χτες.
Του πολέμου η κραυγή
σα σειρήνα στη σιωπή.
Ναυαγούς αναζητεί
για του Άδη την αυλή
Σοφία Θεοδοσιάδου

Ο πόλεμος είναι σαν μια μαύρη τρυπα
τόσο σκοτεινός, τόσο οδυνηρός
τόσο απρόβλεπτος
Κάτανας Στέργιος